Şəhid qapısı–qürurla döydüyümüz, şəhid evi fəxrlə daxil olduğumuz ocaqdır. Şəhid ata-anası–qarşısında daim baş əydiyimiz insanlardır. Şəhidlik – Allah tərəfindən lütf olunmuş və bəxş edilmiş ən uca zirvədir! Şəhid adı bir ömür boyu borclu olduğumuz müqəddəs addır. Bir sözlə, şəhidlər qürurumuz və fəxrimizdir! Bütün bunlarla yanaşı, daim axtardığımız, yolunu hər an gözlədiyimiz, əksi gözlərimizdən silinməyən, ürəyimizin həsrət yarası olan igidlərimizdir! Sizin etdiklərinizin qarşılığında bizlərin axıtdığı göz yaşlarımız, sözlərimiz acizdir. Bəlkə də çatdığınız məqamları görəndə yenidən doğularaq qəhrəmanlıq, şücaət göstərmək istərdiniz. Axı, sizin canınızda-qanınızda qəhrəmanlıq, igidlik olmasaydı bu uca adı qazana bilməzdiniz. Hər birinizdən yazanda, haqqınızda sizə layiq söz axtarıram ki, söylədiyim, yazdığım sizin Şəhid ruhunuza yaraşan olsun.
Bu gün də şəhidlər haqqında yazacağam. Rayonumuzun erməni təcavüzündən tez-tez zərər görən Hüsənli kəndinin şəhidlərindən. 44 günlük Vətən müharibəsində böyük qəhrəmanlıq göstərmiş 2 şəhidini xatırlayacağam.
Məmmədov Taleh Arif oğlu.
Doğum tarixi 1999-cu il yanvarın 16-sı. Uşaqlığı və yeniyetməliyi bu kənddə – Hüsənlidə keçib. Həmin kəndin tam orta məktəbinin yetirməsi olub. Uşaqlıqdan bir arzusu vardı – idmançı və hərbiçi olmaq. Böyüdü, hərbi xidmət dövrü çatdı. Vətən qarşısındakı borcunu ödəmək üçün əsgəri xidmətə yollandı. İl yarım nə idi ki?! Bir göz qırpımında gəlib keçdi. Xidmətdən geri qayıdanda ata-anasının yanına təşəkkürnamə ilə döndü. Hamı qürurlandı. Valideynlərinə gözaydınlığı verənlər də çox oldu. Xidmət müddətində hərbiçi olmaq istəyi bir az da çoxaldı.Elə çoxaldı ki, onun yolunu yenidən hərbi hissəyə gətirdi. Müddətdən artıq xidmətə yazıldı. Ata-anasının təkidinə baxmayaraq, hərbiçi oldu. Elə xidmət etdi ki, ilk günlərdən Daha ətraflı »
1998-ci il yanvarın 20-də böyüdüyü, Tərtərin Hüsənli kəndində doğulub. Uşaqlığından ailəsinin dəli-dlu övladı olub. Əsgərlik vaxtı çatanda kənddəki həmyaşıdları kimi xidmətə yollanıb. Hərbi xidməti Bakı şəhərində keçib. Fövqəladə hallar bölməsində əsgəri xidmətini ləyaqətlə başa vurub. 2018-ci ilin aprel ayında doğma kəndinə qayıdıb. Boş-bekar qalmayıb, ticarətlə məşğul olub. Sonra müddətdən artıq hərbi xidmətə yazılıb. Həm əsgərlik vaxtı həm də müddətdən artıq xidmətdə hərbi hissənin sevimlisinə çevrilib.Komandirlərin verdiyi tapşırıqları ləyaqətlə yerinə yetirməyə çalışıb. Həm də elə burada xidmət müddətində talehini bağlayacaq bir el qızı ilə sövdələşib. 2020-ci il sentyabrın 17-də 5 günlük məzuniyyət götürərək evlərinə gəlib ki, ata-anası gedib həmin qızın razılığını alsınlar. El adəti ilə nişan aparılasıydı…
“Şərəfsiz yaşamaqdansa, şərəflə ölmək yaxşıdır”. Bu sözləri yalnız qeyrətli, vətənpərvər, qorxub-çəkinməyən oğullar deyirlər.
Səbuhi Məmmədov Kəngərli kəndindən şəhid olmuş igidlərdəndir. Orta təhsilini də burada – boya-başa çatdığı Kəngərli kəndində alıb. Bütün tay-tuşları kimi o da həqiqi hərbi xidmətə gedib. Əsgəri borcunu Naxçıvanda yerinə yetirib. Səbuhi ailədəki 3 övladın böyüyü idi. Ağır təbiətliydi, böyük-kiçik yolu biləniydi.
Şəhər 1 saylı tam orta məktəbin 8-ci sinif şagirdləri Nəzrin və Əfruz Kərimzadələrin şəhidlərimiz və qazilərimiz haqqında hazırladıqları kiçik videoçarxa baxandan sonra maraqlandım ki, Vətən müharibəsində döyüşərək qazi adı qazanmış bu həmyerlimiz kimdir.
İkinci Qarabağ müharibəsi, Vətən müharibəsi və ya “Dəmir Yumruq” əməliyyatı — Azərbaycan Silahlı Qüvvələri və Ermənistan Silahlı Qüvvələri arasında Dağlıq Qarabağda davam edən silahlı qarşıdurma. Atəşkəsdən sonra müşahidə olunan ən gərgin və uzunmüddətli döyüşdür. Beynəlxalq səviyyədə Azərbaycanın bir hissəsi kimi tanınan, lakin Ermənistan hökümətinin idarəetməsi altında yaradılan Qondarma Dağlıq Qarabağ 
44 günlük Vətən müharibəsindən 8 ay keçməsinə baxmayaraq hələ də ata-ananın gözləri yolda, qulaqları səsdə qalmışdı. Hətta oğlunun axtarışında Bəhruz ata dəfələrlə iştirak etmişdir, hələ oğlunun döyüşdüyü Murovdağda namaz da qılmışdı. Oğlundan xəbər çıxmırdı ki, cıxmırdı. Gülnarə ana hər gələndən Qəmbəri soruşurdu ki, bəlkə oğlundan bir xəbər ala. Yenə gözləri yol gözləyirdi. Hər qaranlıq gecəni yola salanda, hər açılan sabahı axşam edəndə ümidlə oğlundan soraq gözləyirdi. Düz 8 ay idi ki, hamının gözləri yolda idi. Ata-ana bilirdi ki, oğulları bu səbrin yiyəsi deyil. Əgər sağ-salamat olsaydı, atadan, qardaşdan, həyat yoldaşından xəbər tutardı.
Kəngərli kəndindəki şəhid ailələrini ziyarət zamanı İntiqam Mənsimlinin yaşadığı evin də qonağı oldum. Burada hər şey tamam fərqli idi. Sanki şəhid bir oğulun özü yaşayırdı onun üçün ayrılmış otaqda. Qapıdan içəri girərkən elə bil hər kəsə əl uzadıb xoş gəldin deyəcək. Bu otaqda nə varsa İntiqam nəfəslidir. Burada heyrətlənməmək olmur. Otaq İntiqam həsrətli, arzuları ürəyində donub qalmış, günlərini onun xəyalları ilə həmdərd olan ananın istəyilə bu cür yaradılıb. Burada hansı tərəfə üz çevirsən şəhid olmuş deyil, elə bil həyatda yaşayan İntiqamla üz-üzə gəlirsən. Bu otaqda şəhid İntiqam haqqında danışmasını atası Rövşəndən xahiş etdim. Doluxsunmuş ata özünü toplayaraq danışdı: 
Elmin 1998-ci il 1 noyabr tarixində Kəngərli kəndində doğulub. 3 qardaşın ikincisi olub. Sadə bir ailədə böyüyərək həm ailəyə, həm də Vətənə layıq bir oğul idi. Hərbi xidmətdə Vətəni müdafiə etmək bütün gənc oğlanlarımızın müqəddəs borcudur. Bu borcu şərəflə, ləyaqətlə yerinə yetirmək üçün əsgəri xidmət bir sınaqdır. Bu sınaqdan alnıaçıq, üzüağ keçən oğullarımızdan biri də Elmin Quluzadə olub.
Müharibəni qansız, qadasız təsəvvür etmək mümkün deyil. Əlinə silah alan, hərbi texnikaların sükanı arxasında əyləşib düşmən üzərinə irəliləyən hər kəs bilir ki, burada qan axıtmaq da var, ölmək də. Lakin bu itkilərin qarşısında qələbə və zəfər olanda qürurlanmağa dəyər. 44 günlük Vətən müharibəsində yurdumuzun igid oğulları silahlanaraq düşmən qarşısına çıxanda bütün bunları gözə almışdılar. Ölümün gözünə dik baxanlar qazi oldular, şəhid oldular, lakin Vətən tarixinə “Zəfər səhifəsi” yazdılar.
Yeni ismarıclar