Xeyirxahlıqdan yoğrulan dünya

Bir zamanlar qonşu deyib çörəyimizi, suyumuzu bölüşdüyümüz ermənilər neçə-neçə gəncin parlaq həyatına son qoydular. Analar övladsız, körpələr atasız, gəlinlər qara yaylıqlı qaldı.
Evlərin gur yanan işıqları söndü. Belə evlərdən biri də Mamırlı kəndindədir. 2020-ci ilin 15 oktyabr tarixinədək burada ailənin Pərviz adlı bir dünyası vardı. Hamının qayğısına qalan, işləməkdən yorulmayan, xeyirxahlıqdan, nəciblikdən, mehribançılıqdan yoğrulan bir dünya.
Pərviz olan yerdə heç bir problem yaşanmazdı. Hamını öz dili ilə dindirərdi. Körpə əkiz övladları – Aylin və Amin üçün ata qucağı cənnət olardı. Anası Dilruba xanım oğlu ilə fəxr edir, bu xoşbəxtliyinin sonsuza qədər davam edəcəyini düşünürdü…
İş yerində, rəhbərlik etdiyi bankda Pərviz kollektivin sevimlisiydi. Lazım gəldikdə ciddi, tələbkar, digər vaxtlarda səmimi və şən, zarafatçıl olan gənc rəhbər gərgin zəhməti sayəsində bank işinin bütün incəliklərinə yiyələnmişdi. Kompüteri gözəl bilirdi. Qarşıda onu daha böyük vəzifələr gözləyirdi…
Vətən müharibəsi günlərində də “Molbulak” fəaliyyətini dayandırmadı. Ancaq həmin gün, oktyabrın 15-də Pərviz ailədə baş verənlərlə bağlı işə getmədi. Yevlaxdan zəng gəlmişdi ki, həyat yoldaşının nənəsi rəhmətə gedib. Yaşlı qadın Tərtərdə dəfn olunmasını vəsiyyət etmişdi. Həmin günlərdə isə Ermənistan silahlı qüvvələri Tərtər şəhərində yerləşən mülki yaşayış məntəqələrini, döyüş sahəsindən uzaqda yerləşən mülki obyektləri ağır silahlardan atəşə tuturdu. Bir sözlə, Tərtərə göydən od yağırdı və belə bir vəziyyətdə dəfn mərasiminin keçirilməsi təhlükəliydi. Bunlara baxmayaraq, Pərviz qaynatası İsgəndəri tək qoymadı və bir neçə qohumla birlikdə qəbiristanlığa gəldi. Heç kimin ağlına gəlməzdi ki, ermənilər bu cür vəhşiliyə əl ataraq, yaxınlarını dəfn edən insanları atəşə tutacaqlar. Ancaq bu, ermənilərin insanlığa sığmayan nə birinci, nə də sonuncu hərəkətiydi. Daha ətraflı »

Xalqa, Vətənə xidmət etmək üçün mütləq əlinə silah götürmək lazım deyil. Hər kəs öz sahəsində xalqına xidmət edir. Müharibə zamanı bu, daha aydın şəkildə özünü göstərirdi.
44 günlük Vətən müharibəsində öz vətəndaşlıq borcunu şərəflə, vicdanla, böyük ruh yüksəkliyilə, Qələbəyə inamla yerinə yetirən tərtərlilərdən biri də Rüstəmov Vasif Bahadur oğludur.
Vasif Rüstəmov 1960-cı il martın 7-də İsmayılbəyli kəndində anadan olub. Sevimli oğul, 3 bacının 1 qardaşı, 3 övlad atası, 4 nəvənin babası idi.
Həyat yoldaşı, dil-ədəbiyyat müəllimi Sona Vəliyeva deyir ki, bəzən eşidirik ki, həyatda ideal insan olmur. Vasif isə hər cəhətdən idealıydı. Gözəl övlad, qayğıkeş ata, baba, qardaş, mehriban həyat yoldaşı idi. O, bir ailədən yox, eldən getdi. Çünki yalnız özümüz üçün yaşamırdı, tanıdığı və tanımadığı insanların köməyinə hamıdan birinci çatırdı. Xeyirxah, vicdanlı, eyni zamanda təvazökarıydı. Elədiklərini heç vaxt dilinə gətirməzdi.
Vasif Rüstəmov Gəncədə inşaat texnikumunu bitirmişdi, amma ixtisası üzrə işləmirdi. Heydər Əliyev prospektində ərzaq mağazası vardı. Vətən müharibəsi günlərində gecə-gündüz atəşə tutulan şəhərimizin sakinləri, eləcə də hərbçilər üçün bu mağaza ümid yeriydi. Həmin günlərdə Vasif böyük təhlükə altında qazanc üçün deyil, insanlara kömək etməkdən ötrü işləyirdi. Pulu oldu, olmadı, hər kəs buradan istədiyi ərzağı ala bilirdi. Döyüşə gedən gənc əsgərləri ata kimi bağrına basıb, xeyir-dua ilə yola salırdı. Qələbə üçün yaman darıxırdı Vasif. Hər dəfə ailəsi ilə telefonla danışanda “lap az qalıb” deyirdi. Müharibə günlərində sığınacaqlarda qalan tərtərlilərə təmənnasız olaraq içməli su, ərzaq aparır, insanlarda ruh yüksəkliyi yaradırdı. Daha ətraflı »

Oktyabrın 15-də Tərtər şəhər qəbiristanlığında baş verən hadisə bütün dünyaya yayıldı və sülhsevər insanlar tərəfindən qəzəblə qarşılandı. Bu dəfə ermənilər hədəfə dəfn mərasiminin iştirakçılarını aldılar.
Mərhumu dəfn edərkən qəbiristanlıqdakı dörd nəfər şəhid oldu, qalanları yaralandı.
Şəhid olanlardan biri də İsgəndər Yelmar oğlu Əmirov idi. O, 1967-ci il fevralın 18-də Tərtər şəhərində anadan olub.
Həyat yoldaşı İradə Əmirova hadisə barədə belə danışır:
– Anam rəhmətə getmişdi. Qardaşımız olmadığına görə, onun dəfni ilə bağlı bütün işləri yoldaşım görürdü. Həmin gün qəbiristanlıqda böyük faciə yaşandı. Dörd ailə başsız qaldı, bu ailələrdə övladlar atalarını itirdilər. Baş verənləri sözlə ifadə etmək mümkün deyil. Bizdən müsahibə alan xarici jurnalistlər bunu erməni terroru adlandırdılar.
Həmin gün İradə xanımın nəvələri həm atalarını, həm də babalarını itirdilər.

Zamanov Şakir Xasay oğlu 1988-ci il aprelin 25-də Kəlbəcər rayonunun Geşdək kəndində doğulub. Erməni terrorçularının törətdikləri vəhşiliklər nəticəsində ailəsi ev-eşiklərini tərk edərək, Tərtər rayonunda məskunlaşıb. Məcburi köçkün həyatı yaşayıblar.
Şıxarxda məcburi köçkünlər üçün qəsəbə tikiləndə, dövlətimiz tərəfindən onların ailəsinə də üçotaqlı mənzil verilib. Şakir düşünürdü ki, bununla da ai-lənin çətin günləri arxada qalıb…
Vətən müharibəsinin başlamasını böyük ümidlə qarşılamışdılar. Hamı kimi Şakir də bu qələbənin yaxınlaşmasına kömək etmək istəyirdi. Könüllü olaraq Bərdə mərkəzi xəstə-xanasına gedib, yaralılarımıza qan vermişdi.
Şakir özü atasız böyüdüyü üçün, övladlarına qarşı çox həssas idi. Onları yaxşı böyütmək, təhsil vermək istəyirdi. Oktyabrın 15-də o, bazarlıq edib, Gəncəyə, uşaqlarının yanına getmək istəyirdi. Ancaq hadisələr onu başqa tərəfə apardı.
Həmin gün şəhər qəbiristanlığında dəfn mərasimi keçirilirdi. Daha ətraflı »

Qaynaq kəndinin sakini Həsən Məmmədov körpəlikdən yetim böyümüşdü. Atası cavan yaşında qəza nəticəsində vəfat etmiş, anası Xanım Əliyeva gəlin köçdüyü Xoruzludan öz kəndlərinə qayıdaraq, çətinliklə də olsa ev-eşik tikdirmiş, iki körpəsini böyütmüşdü.
Həsən evlənəndən, nəvələri dünyaya gələndən sonra bu qadının da üzü gülməyə başlamışdı. Ailədə üç uşaq – Arzu, Pərzad və Zamiq xoşbəxt idilər.
Qaynaq İƏD-nin mühasibi Vəsilə Süleymanova deyir ki, Həsən çox zəhmətkeş insan idi. Mal-heyvan saxlayır, əkinçiliklə məşğul olur, övladlarına təhsil vermək arzusu ilə yaşayırdı. Bir də həmişə deyirdi ki, mən özüm görmüşəm, istəyirəm uşaqlar atasızlığın nə olduğunu bilməsinlər.
Çox təəssüf ki, namərd qonşular bu ailənin də işıqlı günlərinə son qoydu.
44 günlük Vətən Müharibəsində Qaynaq rayonumuzun ən çox atəşə tutulan kəndlərindən biriydi. Həmin gün – oktyabrın 6-da kənd növbəti dəfə artilleriya hücumuna məruz qaldı. Həsən evlərindəydi. Mal-heyvanı, toyuq-cücəni rahatlayıb, bir az kənddən uzaqlaşmaq is-təyirdi. Ailəsi də elə yol kənarındaydı. Həsən onlar üçün evdəki ərzaqlardan götürmüş, atəş kəsənə qədər dolanmaları üçün tədarük görmüşdü. Daha ətraflı »

Şahin İbrahimov 1987-ci ilin dekabr ayının 24-də Dəmirçilər kəndində anadan olub. İbrahimovlar ailəsinin üç övladının ortancılı idi.
Zəhmətkeş, məsuliyyətli gənc idi. Valideynləri evləndirib arzularına çatmışdılar. Həyat yoldaşını da elə qonşu qızların içindən seçib bəyənmişdi. İki övladı var – böyüyü Nurlan, kiçiyi isə Nuraydır.
Övladlarının gələcəyi ilə bağlı Şahinin çoxlu arzuları vardı. Odur ki, kənddən Bakıya gedib, orada işləyirdi. Müharibə başlayan kimi Şahin Səfərbərlik və Hərbi Xidmətə Çağırış üzrə Dövlət Xidmətinin Tərtər rayon şöbəsinin çağırışına əsasən rayona gəldi. Sentyabrın 29-da şöbədə oldu. Lakin həmin gün cəbhəyə göndərilmədi. Sabahısı gəlməli oldu.
Sentyabrın 30-da qohumları onu yola salmaq üçün yenidən şöbəyə gəldilər. Onların arsında qaynatası Əliyev Müzəffər, atası, əmisi oğlu və qohumlar vardı.
Müharibənin ilk günündən başlayaraq düşmən Tərtər şəhərini və kəndlərini dayanmadan artilleriya atəşinə tutur, dinc sakinləri qətlə yetirirdi. Vəziyyətin təhlükəli olduğunu hamı bilirdi, ancaq Şahini cəbhəyə yola salıb, sonra qayıtmaq istəyirdilər.
Şəhərin növbəti dəfə ağır silahlardan atəşə tutulması nəticəsində Şahin İbrahimov cəbhəyə gedən yolun elə əvvəlində şəhidlik zirvəsinə ucaldı, qaynatası Müzəffər Əliyev də şəhid oldu, atasının qolu qırıldı, əmisi oğlu gözünü itirdi. Beləcə, erməni vandalları daha bir ailə faciəsi yaşatdılar.
Şahin İbrahimov Dəmirçilər kənd qəbiristanlığında dəfn olunub.

Tərtər Rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı Müstəqim Məmmədov İsmayılbəyli kəndində şəhid Əlizadə Elşən Faiq oğlunun ailəsi ilə görüşüb, onların problemləri və qayğılari ilə maraqlanıb.
Görüşdə rayon rəhbəri 44 günlük Vətən müharibəsində tərtərli oğulların döyüşlərdə göstərdiyi şücaət-lərdən söhbət açıb, hər birinin qısa, lakin mənalı ömür yolunun gənclərə örnək olduğunu bildirib.
Qeyd edək ki, Azərbaycan Ordusunun əsgəri Əlizadə Elşən Faiq oğlu 1995-ci il avqustun 10-da Tərtər rayonunun İsmayılbəyli kəndində anadan olub. Oktyabrın 14-də Suqovuşan döyüşləri zamanı qəhrəmancasına şəhid olub. Oktyabr ayının 16-da yaşadığı Tərtər rayonunun İsmayılbəyli kəndində dəfn olunub.
Şəhid Elşən Əlizadə 44 günlük Vətən müharibəsində göstərdiyi igidliyə görə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin müvafiq Sərəncamlarına əsasən ölümündən sonra “Vətən uğrunda”, “Cəsur döyüşçü” və “Suqovuşanın azad olunmasına görə” medalları ilə təltif olunub.
Şəhidin valideynləri Şəhid ailələrinə göstərilən diqqət və qayğıya görə dövlətimizin başçısı cənab İlham Əliyevə və Birinci vitse-prezident Mehriban xanım Əliyevaya minnətdarlıqlarını bildiriblər.

Aysənan Abbasovun Seydimli kəndindəki evinə daxil olanda, sanki Vətən Müharibəsi muzeyinə düşürsən. Bütün divarlar başdan-başa Aysənanın və onun döyüş yoldaşlarının, ailə-nin tanıdığı və tanımadığı şəhidlərin şəkilləri, onlar haq-qında məlumatlarla bəzədilib.
Elə Aysənanın ruhu da burada, valideynlərinin, etibarlı ömür-gün yoldaşının və iki balasının yanındadır. Ona görə də daim yuxularına girir.
Anası Rəna xanım deyir ki, Aysənanın hərbiyə marağı uşaqlıqdan vardı. IX sinifdən sonra sənədlərini Cəmşid Naxçıvanski adına hərbi liseyə vermək istəyirdi, ancaq ayağında anadangəlmə problem olduğu üçün götürmədilər. Elə Ali Hərbi Məktəbə də bu səbəbdən qəbul ola bilmədi.
Həqiqi hərbi xidmətini isə müvəffəqiyyətlə başa vurmuşdu. Bundan sonra bir müddət Moskvada yaşayıb. Qazancı yaxşı olsa da, vicdanı ona rahatlıq verməyib. Axı, Vətən torpaqları işğal altındaydı. O, yenidən Vətənə qayıdıb, müddətdən artıq hərbi qulluqçu kimi orduda xidmət edib. Daha ətraflı »

Bu gün Azərbaycan torpaqlarını erməni qəsbkarlarından azad etmək uğrunda canından keçmiş Milli Qəhrəman Mübariz İbrahimovun şəhid olduğu gündür.

Bu münasibətlə Tərtər Rayon İcra Hakimiyyətinin əməkdaşları, veteranlar, qazilər, ictimaiyyət nümayəndələri tərəfindən Tərtər şəhərində qəhrəmanın adını daşıyan küçədə Şəhidin baralyefi ziyarət olunub, önünə tər gül-çiçək dəstələri düzülərək xatirəsi ehtiramla anılıb.

Qeyd edək ki, Mübariz İbrahimov 1988-ci il fevralın 7-də Biləsuvar rayonunun Əliabad kəndində anadan olub. M.Piriyev adına Əliabad kənd orta məktəbini 2005-ci ildə bitirib və elə həmin il həqiqi hərbi xidmətə çağrılıb. Əsgəri xidmətini Daxili Qoşunların “N” saylı hərbi hissəsinin Xüsusi Təyinatlı Bölüyündə keçirib. Həqiqi hərbi xidmətini 2007-ci ildə çavuş rütbəsində başa vurub. 2009-cu ilin avqust ayında könüllü olaraq hərbi xidmətə qayıdıb. Bu dəfə gizir rütbəsində xidmətə başlayıb və öz arzusu ilə cəbhə bölgəsindəki hərbi hissələrdən birində xidmət etməyə başlayıb. 2010-cu il iyunun 18-də gecə gizir Mübariz İbrahimov təkbaşına iki ordu arasındakı bir kilometrlik minalanmış sahəni keçərək Ermənistan silahlı qüvvələrinin mövqeyinə hücum edib. Daha ətraflı »

Koma vəziyyətində olan qazi Qəhrəmanlı Yaqub Abdulla oğlu şəhidlik zirvəsinə ucalıb

Vətən müharibəsində Talış kəndi istiqamətində gedən döyüşlərdə ağır yaralanaraq uzun müddət koma vəziyyətində qalan “N” saylı hərbi hissənin müddətdən artıq həqiqi hərbi xidmət keçən hərbi qulluqçusu, 14 sen-tyabr 1993-cü ildə Tərtər rayonunun Dəmirçilər kəndində anadan olmuş, Tərtər şəhərində yaşayan Qəhrəmanlı Yaqub Abdulla oğlu şəhidlik zirvəsinə ucalıb. Şəhid doğulduğu Dəmirçilər kənd qəbiristanlığında torpağa tapşırılıb.
Şəhidin dəfn mərasimində Tərtər Rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı Müstəqim Məmmədov, hüquq-mühafizə orqanlarının rəhbərləri, şəhidin xidmət etdiyi hərbi hissənin əsgər və zabitləri, şəhid ailələrinin üzvləri, qazilər veteranlar, ictimaiyyət nümayəndələri, rayon sakinləri iştirak ediblər.
Mərasimdə Tərtər Rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı Müstəqim Məmmədov çıxış edərək bildirib ki, “torpaqlarımızın işğaldan azad edilməsi naminə canlarını qurban vermiş şəhidlərimizin əziz xatirəsi xalqımız tərəfindən daim uca tutulur, ehtiramla anılır. 44 gün davam edən Vətən müharibəsində rəşadətli Azərbaycan Ordusu Müzəffər Ali Baş Komandan İlham Əliyevin rəhbərliyi ilə tarixi qələbə əldə edib, 30 il işğal altında olan Vətən torpaqları erməni faşizmindən birdəfəlik azad olunub. Xalq-iqtidar-ordu birliyi bizə qələbə sevincini yaşatdı. Bu qələbənin qazanılmasında itkilərimiz də oldu. Allah bütün şəhdilərimizə rəhmət eləsin, qazilərimizə cansağlığı versin. Şəhid analarının hər birinin qarşısında baş əyirik. Yaqub kimi igid oğulların xatirəsi heç vaxt unudulmayacaq və gələcək nəsillərə qəhrəmanlıq nümunəsi olacaq”. Daha ətraflı »