| SEVMƏYİ
A xan çinar, xanlığını unutma, Belə tənha hiss eləmə özünü, Toplaginən qanadının altına, Üstümüzdən əskik etmə gözünü, Öyrət bizə bu torpağı sevməyi.
Yıxılmazsan, torpaqdadır ayağın, Sənə verib ürəyinin o yağın. Sən torpağın, torpaq sənin dayağın, Dost vəfası ağ eləyib üzünü, Öyrət bizə bu torpağı sevməyi.
Ağrısını-acısını duymadıq, Ac qurd kimi çalıb-çapdıq, doymadıq. Bölüşdürdük, bir qarış da qoymadıq, Qopartmışıq yarasının gözünü, Öyrət bizə bu torpağı sevməyi.
Xeyir tapmaz kim ki, ona xor baxdı, Məsəl vardır: “Ağac kəsmə bar vaxtı”. Sən xan çinar, xanım anam torpaqdı. Gərək öpüb, qucaqlayaq dizini, Öyrət bizə bu torpağı sevməyi.
A xan çinar, bu dünyanın dərdi bol, Rafiqin qəm yükünə şərik ol. Son mənzildi, axır gedir ona yol, Vallah, bizdən döndərəcək üzünü, Öyrət bizə bu torpağı sevməyi!
|
İLLƏRİ
Tərlan könlüm qərar tutmaz bir yerdə, Əzəl gündən məskən etmiş elləri. Aşiqiyəm bir xınalı kəkliyin, Soraqlaşıb dolaşıram çölləri.
Qəlbim çətin yad ellərdən yar uma, Dönük çıxsan, yar, eşqindən yarıma. Hansı namərd qıysa mənim yarıma, Tanrı çəksin gözlərinə milləri.
Naşı, mənlə bəhsə girmə bir də ha! Köhlən atım mənzil döyər bir dəhə. Tale bizə ürcah etdi bir daha Qaymaqlanmış şirin-şəkər dilləri.
Vaxt var idi ölmə-diril dolandıq, Bulud kimi boşalandıq, dolandıq. Axır biz də o bağçanı dolandıq, Manşırladıq qızqaytaran gülləri.
Öyünmə ki, Rafiiq, könlüm da şaddı, Hacan dedim həyat mənə daş atdı. Gəncliyimi torba ilə daşıtdı, Deyin necə qınamayım illəri?!
|
-
18Yan
Müəllif: Redaktor, 09:16
Teqlər: Ədəbiyyat