|
SAZ ÇALINIR A duyğusuz, saz çalınır, qulaq as, Qorqudumdan əmanətdi bizlərə. Qoç Koroğlu qılıncını tullayıb, Saz kökləyir, qoy eşitsin dağ, dərə.
Bihuş edib məni “Yanıq Kərəmi”, Bu havaya oynamayın, a qızlar! Bu havada yana-yana qovrulan Xan Kərəmin naləsi var, dərdi var.
Nurla dolsun Ədalətin məzarı, Yana-yana ölüb getdi dünyadan. Qatil oldu ona “Yanıq Kərəmi”, Dedi, sazım, mən yanıram, sən də yan!
“Baş Sarıtel” çalınanda göynəyir Sinəmdəki sızıldayan aman, ah. Bəsdir daha, insaf edin, nə olar, Dərdlərimi tərpətməyin siz Allah!
Naşı əllər toxunmasın sazıma, Hər simində bu xalqımın ruhu var. İşdir, əgər ona nadan toxunsa, Vallah, sazım nalə çəkər, qan ağlar!
A duyğusuz, saz çalınır, qulaq as, Qorqudumdan əmanətdi bizlərə. Qoç Koroğlu qılıncını tullayıb, Saz kökləyir, qoy eşitsin dağ, dərə. |
VAR Baş açmıram başsızların işindən, Düz yolunu azdıran var, əyən var. Corabını papaq kimi başına, Pencəyini şalvar kimi geyən var.
Zənn etmə ki, çətin olmur hər asan, Gərək yolun axtarasan, tapasan. Heç bilmirsən kimə qulaq asasan, Dovşana qaç, tazıya tut deyən var.
Qış görmüşəm qürbət elin yayını, Hər kəs gərək tapsın özcə tayını. Halal çörək qazananın payını Arsız-arsız haramlıqla yeyən var.
Bir kökdənik–yarı mənəm, yarı sən, Bir ağacın barı mənəm, barı sən. Allah, məni dostlarımdan qoru sən, Sirr sözümü düşmənimə deyən var.
Bahar keçib, payız keçib, qış qalıb, Ocaq sönüb, quru yanıb, yaş qalıb. Kişi hanı? Çox papaqlar boş qalıb, Nahaq yerə öz döşünə döyən var! |
ANA VƏTƏN, AÇ QOYNUNU Ana Vətən, aç qoynunu, gəlmişəm İcazə ver, qoy başına dolanım. Bir canım var, qurbanındır o sənin, Neyləyim ki, budur olmaz-olanım.
Qürbət eldə həsrətini çəkirdim, Gecə-gündüz sızlayırdı ürəyim. Yavanlığa tapmayanda heç nəyi, Göz yaşımla islanırdı çörəyim.
Qoy diz çöküb, ayağına yıxılım, Bir də öpüm torpağını, daşını. Sən ucasan, boyum çatmaz boyuna, Qurban olum, aşağı əy başını.
Ay Tərtərli, ucalarsan daha da, Vallah, əgər bu torpağa əyilsən. Öp, gözünün üstünə qoy sən onu, Vətəndəsən, qürbətdə ki, deyilsən! |
