| Asif TALIBOĞLU
GƏL QƏBRİMİN ÜSTÜNƏ
Sağlığımda görüşümə gəlmədin, Barı hərdən gəl qəbrimin üstünə. Bir vaxt mənə oğrun baxan gözlərin, Qoy axıtsın sel qəbrimin üstünə.
Sənə olan saf eşqimin xətrinə, Səni yazdım hər şeirimin sətrinə. Qarışdırıb saçlarının ətrinə, Qoy bir dəstə gül qəbrimin üstünə.
Demirəm ki, fəryad qopar, et nələr, Asif deyə bir pıçıltın bəs elər, Bəlkə ruhum rahatlanar, dincələr, Gəzdirərsən əl qəbrimin üstünə |
NAHAQ DEDİN: “GƏL QƏBRİMİN ÜSTÜNƏ”
(İradə Günəşin Asif Talı-boğluna cavabı)
Görüşünə gələnmədim, bağışla! Nahaq dedin: “Gəl qəbrimin üstünə”. Dünya-aləm qara geyib, yas tutar, Töksə gözüm sel qəbrinin üstünə.
Qönçə kimi saralanda bənizim, Məhəbbətin verdi mənə bir dözüm. Böyütmədim arzuları, əzizim, Qoymaq üçün gül qəbrinin üstünə.
Bundan belə İradəni dərd didər, Ay insafsız, arzuladın gör nələr!… Boğsa məni acı qüssə, qəm, qəhər, Gəlmiyəcəm, bil qəbrinin üstünə. Nahaq dedin: “Gəl qəbrimin üstünə” Bakı şəhəri |