Ey payız meşəsi, xoş gördük səni!
Ey könül həmdəmim, uzaqdan, salam!
Ruhu asimanda, özü Vətəndə,
Qəlbi sinəsində dustaqdan, salam! |
Palıdlar, cökələr, ağcaqayınlar
Cevizlər, fıstıqlar, vənlər necədir?
Yəqin dağdağanlar yenə qayğılı,
Yəqin ki, çinarlar yenə ucadır… |
|
Hüsnündə gəzdimi Tanrı fırçası,
Aləmi sardımı dilsiz bir heyrət?
Hər yarpaq bir alov,bir od parçası,
Özü möcüzədir ana təbiət. |
Durur xatirəmdə hər cığır, hər iz,
Sinəmdə həsrətdən dağlar ucalır.
Orda gözü yolda qalmısınız siz.
Burda Meşəbəyi Zeynal qocalır. |
|
Başının üstündən durna qatarı
Vida nəğməsiylə uçub getdimi?
Qəflətən qopan bir payız rüzgarı
Töküb yarpaqları xəzan etdimi? |
Qeyrətim olaydı, qaçıb gələydim,
Dəyəydi sinəmə düşmən gülləsi.
Sənin torpağını qucub öləydim,
Dilimdə sonuncu “şükür” kəlməsi. |
|
Dərin dərələrdən süzülüb gələn
Xəzəlli suların döndümü bala?
Elatı perikən, ovçusu ölən
O dağlar qaldımı yenə marala? |
Qanım çilənəydi al xəzəllərə,
Tökdüyüm günahsız cüyür qanı tək.
Ağaclar başıma fırlanaydılar,
Fələyin amansız dəyirmanı tək. |
|
Misilsiz, qənirsiz meşə gözəli
O ulas dururmu Almalı Şişdə?
İstidə, quzeydə yatırmı əlik,
Güneydə bənövşə bitirmi qışda? |
Hıçqırıb yuxudan qalxaydı gülüm,
Anam yuxusunu qarışdıraydı.
Vətən torpağında bəxtəvər ölüm,
Məni taleyimlə barışdıraydı
Zabil Süleymanoğlu |
