BAHARLA QIŞIN QOVUŞUĞU
Qışın oğlan çağına xeyli qalmış uca göylərdən göndərilmiş sovqata bax! Yoxsa, Yeni ilin özündən əvvəl göndərdiyi müjdədir o?! Azacıq saralmış çəmən, payızın acığına yamyaşıl
qalmış həmişəyaşıl palma, küknar ağacları qol açaraq hamıdan, hər kəsdən əvvəl bu müjdəni qucmaq eşqinəmi düşüblər? Deyəsən, Günəşin hərarətinə öyrənmiş budaqlar dümağ qarın soyuqluğundan çəkinərək ana torpağın məhəbbət dolu qucağına doğru əyiliblər. Hələ eşqdən dünyanı cəhcəhə bürüyən bülbülün qarla bələnmiş qızıl gülünə bax! Ürkək-ürkək yollara boylandığı bir vaxtda qışın göndərdiyi qar onun eşqini soyutmaqmı istəyir? Yoxsa ləçəklərini üşütməzdi. Bəlkə ana təbiətin bir sınağıdır bu? Bir-birindən incik düşən fəsillər indi necədə qolboyun olublar! Baxın, bir gül butasında baharla qış necə görüşürlər?! Bu, təbiətin möcüzəsi deyilmi?
Qış rəngləri də çaşdırıb. Ağ, yaşıl, qırmızı, sarı… Bir kolun budağında bu rənglərin “Yallı”sına diqqət yetirin! Adam sehirlənir.
Yaşa səni, mənim ovsunlu Ana Təbiətim!
