TOFİQ BAYRAM
Bacım Elmiraya ithaf edirəm
Duvağa bürünüb yola düşürsən,
Qonşular telinə çiçək bağlayır.
Ay bacım, sən haldan-hala düşürsən,
“Vağzalı” çalınır, anam ağlayır.
***
O, nələr etmədi, toyunda nələr,
Bu həsrətin yeri nə tez bilindi?
“Vağzalı” çalınır, son dəqiqələr…
Özgə bir yuvaya köçürsən indi.
***
Köçürsən üzüağ, məğrur, həyalı,
Gedirsən könlünü verdiyin yerə.
Buydu anamın da fikri-xəyalı,
Bəs niyə kövrəlir o, birdən-birə?
***
Ortada quş kimi süzür gəlinlər,
Qızlar oğrun-oğrun yar soraqlayır.
Gülür, fərəhlənir toya gələnlər,
“Vağzalı” çalınır, anam ağlayır.
***
Xeyir-dua verir kiçik bacılar,
Dərindən ah çəkir böyük qardaşım.
Atanı dövrəyə alır qocalar,
Qapıya söykənir bəzəkli maşın.
***
Göz yaşı inci tək qonur sinənə,
Getmək istəyirsən, o qucaqlayır.
-Ay qızım, xoşbəxt ol! – Söyləyir sənə,
-“Vağzalı” çalınır, anam ağlayır.
***
Bir evdən, bir evə səadət gedir,
Biri yola salır, biri səsləyir.
Bir ana qızını burda ləngidir,
Bir ana həsrətlə gəlin gozləyir.
***
Otaqda boş qalır gümüş çarpayın,
Küncdə bir kitabı yel varaqlayır.
Naxışlı fincanda soyuyur çayın,
“Vağzalı” çalınır, anam ağlayır.
***
Ona təskinlik də gərək deyildir,
O göz yaşlarında sevinc var, bacım.
Səadət həmişə gülmək deyildir,
Ana qız toyunda ağlayır, bacım.
***
Gedirsən ən şirin arzu-kam kimi,
“Vağzalı” çalınsın, get yavaş-yavaş.
Dünyada hər ana öz anam kimi,
Bircə toy günündə ağlayaydı kaş!