Günəş qalxdı asimana,
Ordan boylandı Orxana.
Orxan yatağından qalxdı,
Pəncərədən çölə baxdı.
Aləm nura boyanmışdı,
Nənə təzdən oyanmışdı.
İndi küpdən dən səpirdi,
Toyuq-cücə dənlənirdi.
Orxan geydi köynəyini,
Daradı ipək telini.
Çıxdı çölə əldə sini,
Salamladı nənəsini.
Gülə-gülə şən səsiylə,
Təbəssümlü çöhrəsiylə
Çevrildi nənəyə sarı:
–Dürmək elə, ver mən yeyim,
Nənəmə: “Cox sağ ol!”–deyim.
İşim lap çoxdu, ay nənə,
Hansını söyləyim sənə.?
Tez götürüm orağımı,
Örüşdən al sorağımı.
Çöldə ot-ələfi biçim,
Sərin bulaqlardan içim.
Quzuları otarım mən,
Çəpişləri qaytarım mən.
Çox sevirəm evimizi,
Dağ-dərəli kəndimizi…
Çalışır var həvəsiylə,
Deyir: “Balan mənəm, nənə”.
Bu işgüzar nəvəsiylə
Qürür duydu Sənəm nənə,
Həqiqət Qarabağlı
Bakı 2017