Payız
Köçüb getdi el-obası,
O dağlar marala qaldı.
Meşələrin rəngi soldu,
Çəmənlər sarala qaldı.
***
Xəzəllər–payızın şeiri,
Qonaq duman döndü geri.
Çobanların ocaq yeri
Qarala-qarala qaldı.
***
Başlandı göylərin toyu,
Kiridi bulağın suyu.
Qısaldı günlərin boyu–
Darala-darala qaldı.
***
Yağışlar qovdu istini,
Buxarı uddu tüstünü.
Çən aldı dağın üstünü,
Quzeydə qar tala qaldı.
***
Soluxdu güllük, çiçəklik,
Susdu bülbül, susdu kəklik.
Cığırları sıxdı təklik,
Qayalar qartala qaldı.
***
Hava kövrəltdi adamı,
Külək qışdan bir sədamı?
Bu payız mənim “qadamı”
İstədi yar ala, qaldı…
Tofiq YUSİF
3.10.2017-ci il