Parisdəki Azərbaycan Evi Ermənistan Respublikasının silahlı qüvvələrinin iyulun 4-də Azərbaycanın Füzuli rayo-nunun Alxanlı kəndinin mülki əhalisinə qarşı törətdiyi qanlı hərbi provokasiyanı qətiyyətlə pisləyir. Bu hərbi müdaxilə nəticəsində Sahibə Allahverdiyeva və onun nəvəsi, 2 yaşlı Zəhra Quliyeva həlak olmuş, başqa bir dinc sakin, Sərvinaz Quliyeva yaralanmış və həmçinin, çoxsaylı mülki infrastruktura ziyan dəymişdir.
Assosiasiyanın üzvləri faciə qurbanlarının ailələrinə və yaxınlarına başsağlığı verir və yaralanan qadının tezliklə sağalmasını arzu edir.
Xatırladaq ki, 1988-ci ildən başlayan Ermənistan-Azərbaycan münaqişəsi nəticəsində Dağlıq Qarabağ bölgəsi və onun ətrafındakı, azərbaycanlıların yaşadığı 7 rayon da daxil olmaqla Azərbaycan ərazisinin təxminən 20%-i Ermənistan ordusu tərəfindən işğal edilmişdir. Təxminən 1 milyon Azərbaycanlı döğma yurdundan qovulmuş, 20 min nəfər öldürülmüş, 50 min nəfərdən çox insan şikəst edilmişdir. Ermənistanın həbs düşərgələrində işgəncə və təzyiqlərə məruz qalmış dörd mindən (4000) çox azərbaycanlının taleyi barədə bu günə qədər məlumat yoxdur. Daha ətraflı »

Bu günlərdə “Azərbaycan” qəzetində tanınmış rusiyalı ictimai xadim, “Zavtra” qəzetinin baş redaktoru, yazıçı Aleksandr Proxanovun “Bakı–həyat ağacı” məqaləsini oxudum. Vaxtilə onun xalqını təmsil edənlər ermənilərlə birlikdə Bakıda yanvar qırğınını törətmişlər. Indi isə Aleksandır Proxanov müasir azərbaycanlılar haqqında belə deyir: “Azərbaycanlılar təbiət etibarilə müharibəyə deyil, ticarətə, vuruşmağa deyil, dostluğa və barışığa meyl göstərən sülhsevər və şən xalqdır. Indi isə yeni ölkədə avanqard arxitekturanın əhatəsində, yeni tarixi və mədəni vəzifələrin təsiri, daim səfərbərliyin təyziqi altında çoxmillətli, yaradıcı, şüurunda öz xalqının misilsizliyi ideyası olan, bəxtinə parçalanmış sərsəm dünyaya harmoniya və həmrəylik örnəyi nümayiş etdirmək kimi tarixi missiya düşmüş yeni Azərbaycan milləti yaranır.”
Bəli, Azərbaycan bu sərsəm dünyada harmoniya yaratmağa çalışır. Amma hər kəs bilməlidir ki, azərbaycanlılar müharibəni sevməsələr də, lazım gəldikdə, əllərində silah öz vətəndaşlarını, öz torpaqlarını qorumağa qadirdirlər. Körpə Zəhranın və onun nənəsinin ermənilər tərəfindən vəhşicəsinə qətlə yetirilməsi, günahsız dinc sakinin yaralanması hər kəsdə qəzəb və nifrət hissi oyadıb. Daha ətraflı »

Şər vaxtı özüylə şər gətirdi. Bir həyətin, bir kəndin, bir elin, külli– Qarabağın, nəhayətdə Ulu vətənin–Azərbaycanın dincliyi, sakitliyi güllələndi. Eyni bəşər övladı olaraq insanın insa-na inamı, etibarı güllələndi. Bəşəriyyətin onsuz da laxlamış mövqeyi bir az da aşağılandı. Haqqa, ədalətə olan inam bir az da qırıldı.
“Meşəyə insan
gəlmişdi…”
Atılan mərmilər bir dinc həyəti üç günahsız insanın qanıyla al qırmızı rəngə boyadı. O rəngə ki, dövlətlərin şərəf rəmzi olan bayraqların bir çoxu öz rəngini məhz ondan almışdır.
Nə yazıqlar ki, bu məqamda o şərəf deyil, antişərəf rəmzi, bəşər vicdanına bir ləkə idi. İnsana güllə atmaq olmaz. (humanizm, xeyir ölübmü?), qadına güllə atmaq olmaz (şərin təntənəsidirmi?). Nəhayətdə uşağa (körpəyə) güllə atmaq olmaz (zülmün, haqsızlığın, varvarlığın, manqurtluğun son nöqtəsi budur, daha bundan o yanası yoxdur!!!…)
–Bəs kimə atılmışdı bu güllələr? Daha ətraflı »

Azərbaycan! Qəlbi qan ağlayan, ürəyi parçalanan Vətənim! Dağlarına, daşlarına Koroğlu nərəli, Nəbi qeyrətli ər oğullarının əks-səda verən hayqırtısı hopmuş diyar! Torpaqların toxunulmazlığı, ərazilərin bütövlüyü uğrunda canlarından keçmiş minlərlə şəhid övladının narahat ruhlarının dolaşdığı məmləkət! Öz elində, obasında didərginlik həyatı yaşayan, qaniçən ermənilərin zülmünə məruz qalmış yurddaşlarımız! Yüzlərlə vətəndaşının dərdinə tab gətirərək əyilməyən, sınmayan məğrur, Vətənim!
25 ildir bu dərdə dözürsən! Övladların 25 ildir qaçqın, köçkün həyatını yaşamağa məhkum olub səbr edir. Bu gün dözümün, səbrin tükənən çağıdır. 25 ildir Azərbaycanın Dağlıq Qarabağ bölgəsinin və onun ətrafındakı 7 rayonun Ermənistan tərəfindən işğal edilməsi beynəlxalq hüququn davamlı olaraq pozulmasıdır və dünyanın görməzliyə vurduğu bu münaqişənin qurbanı olan saysız-hesabsız mülki və hərbçi ailələrinin göz yaşlarının tökülməsinə səbəb olur. Daha ətraflı »

REDAKSİYAYA “HÜCUM”

“Bala Kirpi” “Yeni Tərtər” qəzetinin redaksiyasına gəldi. Gördü ki, hamının üz-gözündən zəhrimar yağır, baş redaktorun da səsi həmişəki kimi binanı “silkələyir”:
–A kişilər, belə də iş olar?! Biz “şapalaqla üz qızardıb”qəzet çıxardırıq, amma bəziləri elə bilir ki, kef çəkirik. Ordan Dövlət Əmlak Komitəsi üstümüzü kəsib ki, çıxın redaksiyanızın binasından, bu bina bizimdir və onu hərraca qoymuşuq. Başa da sala bilmirik ki, axı, bu bina redaksiyanın “dədə-baba” binası olub, sonra rayon statistika idarəsi bura sahib çıxıb. İndi yenə qayıtmışıq öz ocağımıza. Bə nə baş verdi ki, bina sizin oldu?
–Hətərən-pətərən danışmayın, çıxmalısınız, bina bizimdir, vəssəlam!
O biri yandan rayon sukanal idarəsinin rəisi Elnur Abbasov 6 aydan çoxdur ki, redaksiyanın qarşısına çəkilmiş suyu bağlatdı-rıb ki, sayğaca 270 manat, texniki şərt alınmasına 300 manat pul verməsəniz, suyunuz gəlməyəcək! Daha ətraflı »

“Bala Kirpi” özünü zorla bu təhlükədən xilas edib, üz tutdu şəhərin küçələrinə. Hara baxdısa, gördü ki, yollarda maşın əlindən tərpənmək mümkün deyil. Elə bil bu rayonda “yol polisi” deyilən heç kim yoxdur. Kim nə cür istəyir, harda istəyir, lap yolun ortasında belə, maşınını park edir, saxlayır, heç bir yol hərəkəti qaydasını vecinə almır. Bu barədə söz deyənləri isə biabır edib, hörmətdən salırlar. Nə adam maşını sayır, nə maşın adamı, nə də maşın maşını. Deyən də yoxdur ki, a lotu, lisenziyan yoxdur olmasın, maşınını harda lazımdır orda saxla da, niyə qaydaları pozursan? Niyə hər an qəza şəraiti yaradırsan? Adamların üstünə niyə maşın sürürsən? Utanmırsanmı?!
Şəhərin bəzi küçələrində elə əvvəllər olduğu kimi, yenə də bir qarışıqlıq, bir basa-bas var ki, “it yiyəsini tanımır”. Marşrut mikro avtobusları və “1 manatlıq xalturşiklər” düz işıq-forun altında, döngənin üstündə dayanıb. “kliyent” gözləyirlər. Bunların ucbatından irəlidən, geridən gələn nə maşını görə bilirsən, nə də adamı. Kimdir işıqforu vecinə alan-–nə piyadalar, nə sürücülər, nə də “QAİ”şniklər.
“Bala Kirpi” suya düşmüş siçovul kimi əsə-əsə geri qayıtdı. Neyləyəydi ki?

Qələmə aldı: Tofiq Yusif

Bu il Azərbaycanda “İslam Həmrəyliyi İli” elan edilmişdir. Bu da bütün müsəlman ölkələrini bir-biri ilə daha da sıx birləşdirmək üçün tərəfimizdən irəli sürülən önəmli təşəbbüsdür. Bu gün bütün müsəlman ölkələri birlik, həmrəylik nümayiş etdirməlidirlər.

İlham Əliyev,
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti

DİNİ VƏ MƏDƏNİ MÜXTƏLİFLİYİN HARMONİYASI

Hazırda İslam dünyası çox ağır bir dövrünü yaşayır. Ayrı-ayrı ölkələrdə baş verən qanlı münaqişələr, terror aktları çoxlu sayda günahsız insanların ölümünə səbəb olur. Bunlar azmış kimi, bəzi Avropa dövlətləri İslamı terrorla əlaqələndirməyə cəhd göstərirlər. Halbuki, bu fikirlər absurddur. Çünki İslam dininin əsasını humanizm, insanlara ümumbəşəri sevgi hisslərinin aşılanması təşkil edir.
Belə bir vəziyyətdə müsəlman dövlətlərinin birləşməsi çox böyük əhəmiyyət kəsb edir. Təsadüfü deyil ki, Azərbaycan Respublikasının Prezidenti 2017-ci ili “İslam Həmrəyliyi ili” elan edib.
Ölkəmiz müstəqil dövlət kimi gənc olsa da, tolerantlığın, dini dözümlüyün nümunəsi kimi onun təcrübəsi bütün dünyada geniş yayılır. İslam həmrəyliyinin möhkəmləndirilməsi sahəsində də Azərbaycanın xidmətləri böyükdür. Ölkəmizin xarici siyasətinin prioritet istiqamətlərindən biri İslam aləmi ilə daha sıx münasibətlər yaratmaq, zülmə məruz qalan yüz milyonlarla müsəlmanın dərdinə şərik çıxmaqdır. Daha ətraflı »

“VƏTƏN NAMİNƏ” MEDALI VƏTƏNİ CANINDAN ARTIQ SEVƏN İNSANA TƏQDİM OLUNDU

Bu insan Umudlu kənd tam orta məktəbinin direktoru Zabil Zeynalovdur. Uzun illər Vətəninin hər daşının, hər ağacının, cığırının həsrəti ilə yaşayan Zabil müəllimin həyatda yeganə təsəllisi var: doğma Umudlunun düşmənlərdən müdafiəsində o, əlindən gələni əsirgəməyib, son məqamadək vuruşub. Lakin, görünür, məcburi köçkünlük həyatı onun alın yazısıymış və bu qismətdən qaçmaq mümkün olmayıb…
Zabil Zeynalov 1988-ci ildən 1992-ci ilədək–münaqişə başlayandan Umudlu düşmən əlinə keçən günədək kənd özünümüdafiə dəstəsinin komandiri olub. Həmin illər ərzində, özünün kiçik dəstəsilə gecə-gündüz yatmayıb, dörd tərəfdən ermənilərin əhatəsində olan canından artıq sevdiyi Umudlunu göz bəbəyi kimi qoruyub. Bu məqsədlə bütün vasitələrdən istifadə edərək döyüşçülərinə silah-sursat alıb gətirib. Zabil müəllim o zaman Tərtər Elek-tromexanika Zavodunun direktoru işləyən Rauf Həsənzadənin onlara dörd ədəd minomyot verdiyini indi də sonsuz minnətdarlıq hissi ilə xatırlayır. Daha ətraflı »

ŞƏHİDİN ÖMRÜ KİMİ YAS MƏRASİMİ DƏ YARIMÇIQ QALDI

23 iyul 1993-cü ildə birinci Qarabağ müharibəsinin ən genişmiqyaslı əməliyyatlarından biri baş verib. 1993-cü ilin iyun-iyul aylarında Gəncə və Bakıda baş verən hadisələr ermənilərə Qarabağ cəbhəsində hücum əməliyyatlarını genişləndirmək imkanı verir. Ağdam üzərinə edilən birinci hücum nəticəsiz qaldıqdan sonra ermənilər qüvvəni Ağdərə istiqamətində cəmləşdirir. İyunun 26-da Ağdərə düşmən əlinə keçir. Bunun ardınca ermənilərin iki korpusu Ağdam istiqamətində əməliyyata başlayır. Minlərlə sayı olan erməni ordusuna qarşı əsasən könüllülərdən ibarət və düşməndən sayca az olan Azərbaycanın Milli Ordusu dururdu. 42 gün davam edən döyüş Ağdamın işğalı ilə sona çatır.
Amerikanın Azərbaycandakı keçmiş səfiri Metyu Brayza ATƏT-in Minsk qrupunun həmsədri olduğu dövrdə işğal altında olan Ağdamı görərək dəhşətə gəldiyini deyir: “Ağdamda gördüklərim məni dəhşətə gətirdi. Böyük bir şəhər xarabazarlığa çevrilmişdi. Mən polyakam. Ağdamın işğalı mənə İkinci Dünya müharibəsində Varşavanın düşdüyü günü xatırlatdı. Faşistlər Varşavanı darmadağın etmişdilər”. Daha ətraflı »