Bütün həyatı boyu narahat ömür yaşasa da, gəncliyinin ən gözəl çağlarını sürgünlərdə, əsir düşərgələrində keçirsə də, bu didərgin şairin də doğulub boya-başa çatdığı eli-obası, daima onu öz qucağına səsləyən yurd-yuvası olub. O yurd qocaman Tərtər çayının zümzüməsini hər an eşidən, onun büllur kimi saf və təmiz suyundan cənnətə dönən Tərtər rayonunun Borsunlu kəndidir.
Məzahir hələ kiçik yaşlarından el sənətkarlarının sözlərini, ustad sənətkarların qoşduqları nəğmələri məharətlə ifa edər və kəndin savadlı, xalq yaradıcılığını gözəl bilən insanlarının diqqətini çəkərdi. Bütün bunlar onun yazmaq, yaratmaq eşqini, həvəsini artırardı. Onun istedadı xalqımızın əvəzolunmaz şairi Səməd Vurğunun da diqqətindən kənarda qalmamış və ömrünün sonuna qədər şair ona öz köməyini əsirgəməmişdi. Hətta Səməd Vurğun dostu Aleksandr Fadeyevlə birgə Daşqının dalınca Sibirə gedib çıxmışdır. Bu da şairin Daşqına verdiyi ən böyük qiymət idi və onun istedadına inamından irəli gəlirdi.
Ömrü boyu dinclik, rahatlıq, azadlıq və həqiqət axtaran şair çox keşmə-keşli və haqsızlıqlarla dolu bir ömür yaşamışdır. Bütün bunlara baxmayaraq, o, gələcək nəsillərə xalq yaradıcılığından qaynaqlanan bir əbədi irs qoyub getmişdi. Şairin hələ də xalq içərisində ağızdan-ağıza yayılan və yazıya alınmayan düzüb qoşduqları toplanmasa da, əlimizdə kifayət qədər yaradıcılıq nümunələri var. Bu da şairin yaradıcılığı haqqında ətraflı danışmağa imkan verir. Onun aşıq şeirinin qoşma, gəraylı, təcnis, divani və s. janrlarında yazdığı əsərləri diqqəti daha çox cəlb edir. Məzahir Daşqının dili çox sadə, anlaşıqlıdır. Odur ki, əsərləri tez yadda qalır, çünki xalqın başa düşəcəyi bir dildə yazılıb. Mövzu baxımından da Daşqın yaradıcılığında rəgarənglik çox güclüdür. Bu da şairin zəngin istedada və geniş dünyagörüşə malik olmasından irəli gəlir. Onun hansı mövzuda, hansı janrda yazmasından asılı olmayaraq, bütün əsərlərində şairin ürək çırpıntılarını hiss edirik. Azərbaycanımızın dağı-aranı, kəndi-şəhəri, çayı-gölü öz bədii ifadəsini Daşqın yaradıcılığında çox gözəl tapmışdır. Bu da diyarşünaslıq baxımından daha geniş məlumatlar əldə etməyə imkan verir. Yəni, diyarşünaslıq hər hansı bir müəyyən ərazinin hərtərəfli öyrənilməsidir və hər bir elmi əsasda öyrənmənin obyekti olur. Kəndin, şəhərin, dağın, meşənin və s. təbiəti, yaxud tarixi, ədəbi-mədəni sərvətləri öyrənmə obyekti ola bilər. Məsələn, Daşqının yazmış olduğu ”Göygöl” və ”Göygölə gəl, Göygölə” şeirləri Göygölün yaranma tarixini öyrənmə obyektidir: Daha ətraflı »

Dil bəşəriyyətin mənəvi dünyasının bir parçasıdır. Hazırda dünya əhalisinin sayı 7 milyarda çatmışdır. Dünyada yaşayan xalqlar özlüyündə hərəsi öz mənsub olduğu xalqın–mənəvi dünyası olan dilin övladıdır.
Dünya dillərinin sayı son məlumatlara əsasən 3700-ə bərabərdir.
Bu dillər arasında elələri var ki, həmin dildə danışan adamların sayı çox azdır. Elələri də var ki, Çin, Hindistan kimi ölkələrdə dünya əhalisinin 3,2 hissəsi yaşayır.
İnsan şüurlu varlıq olmaqla qazandığı dilin davamçısına çevrilir.
Şimaldan Cənuba, Qərbdən Şərqə olan ölkələr sırasında Mənim Vətənim–Azərbaycanım var. Azərbaycanı bütün dünyaya tanıdan zəngin dilim var. Bu dil əsrlər boyu mübarizələr mühitində çarpışmaqda olub. Mübariz xalqın mübariz dilidir Ana dilim.
Tarixin sübh çağından doğulan dillərdən biridir Azərbaycan dili.
Deməli, tarix gözünü açanda gördüyü insanların, xalqların, millətlərin biri də şumerlər-oğuzlar idi.
Oğuz xalqları öz zəngin dövlətlərini yaratdılar.
Başqa xalqlar öz tarixini öz dilində yazırdı. Oğuzlar öz dilinin zənginliyindən istifadə edib, daş kitabələr yaratdı.
Digərləri çox vaxt tarixini belə başqa xalqların dilində yazardı.
İmperiyalar azsaylı xalqların həm torpağını, həm də dillərini işğal edirdilər. Təkcə Türk xalqları bunu ədalətlə idarə edərdi.
Sovet imperiyasının apardığı ruslaşdırma, İngiltərənin apardığı ingilisləşdirmə, Fars imperiyasının yürütdüyü farslaşdırma, Ərəb xilafətinin ərəbləşdirmə siyasətlərindən fərqli olaraq onların dilinə hörmətlə yanaşardılar.
Adını çəkdiyimiz xalqlardan Azərbaycan türkləri zaman-zaman öz dilini yaşatmış, bu dildə bütün dünyada tanınan sənət əsərləri yaratmışlar. Torpaqlar işğala məruz qalır, yaradılan əsərlər yandırılır. Ancaq dil elə bir sərvətdir ki, onu işğal etmək, yandırmaq, unutdurmaq olmur.
200 ildir ki, Rus imperiyası, fars imperiyası öz planları əsasında əvvəl Cənubi Qərbi Azərbaycanı işğal etməklə azərbaycanlıları öz yurd-yuvalarından didərgin saldılar. Davamı Qarabağ oldu.
Bu gün Zəngəzur, Vedi, İrəvan, Göyçə torpaqları, Şuşa, Laçın, Zəngilan, Qubadlı elləri qaçqın və didərgin olublar.
Özləri ilə apardıqları ən zəngin xəzinə, Azərbaycan dili oldu. Deməli, dil ən qiymətli xəzinədir.
Xəlil Rza Ulutürkün dediyi kimi: Daha ətraflı »

Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyevin 24 may 2019-cu il tarixli Sərəncamı ilə həmyerlimiz Cəfərov Vahid Əziz oğluna(Vahid Əziz) Azərbaycan mədəniyyətinin inkişafında xidmətlərinə görə “Xalq şairi” fəxri adı verilmişdir.
Bu münasibətlə istedadlı qələm ustadı, əslində çoxdan öz xalqının şairi olan Vahid Əzizi bütün tərtərlilər və Vahidsevərlər adından təbrik edir, ona cansağlığı və yeni-yeni ədəbi uğurlar diləyirik!

“Yeni Tərtər”

İKİNCİ ÖMÜR

(HEKAYƏ)

Bahadur fikirləşib götür-qoy edir, ancaq qəti bir qərara gələ bilmirdi. Anasının sağlığında bir-təhər dözürdü, xətrinə dəyməmək üçün ürəyindən keçənləri büruzə vermirdi. Yoxsulluqla, təkbaşına böyütmüşdü anası onu. Bahadurun beş yaşı olanda atasını meşədə odun qıran zaman ağac vurmuşdu. Bir ildən artıq idi ki, anası da rəhmətə getmişdi. İndi ondan soruşan yox idi ki, niyə bikefsən? O da heç kimə əhvalını bildirmirdi. İki oğlu var idi. Həyat yoldaşı Müşgünazı anası bəyənib almışdı ona. O vaxt başqa-sını sevdiyini, keçmiş məktəb yoldaşı Qəmərlə əhdpeyman bağladıqlarını anasına deyə bilməmişdi. “Məni ürəyinin yağı ilə böyüdüb, qoy necə bilir elə də eləsin”–demişdi. Ancaq insaf naminə desək Müşgünaz Qəmərdən gözəl idi. Boy-buxunu, yerişi-duruşu kəndin çox oğlanlarına ah çəkdirirdi. Neyniyəsən ki, Bahadur Müşgünazı yox, Qəməri sevirdi.
Çox tərəddüddən sonra nə anasına olan sevgisi, nə yeddi illik ailə həyatı, nə oğlanlarının gələcəyi, nə də anası ilə birlikdə min bir əziyyət bahasına tikdirdikləri ev-eşik onun yolunu kəsə bilmədi. Günlərin birində ürəyindən keçənləri Müşgünaza danışdı. Müşgünaz heç başını da qaldırmadan: “Elə et ki, nə vaxtsa peşiman olmayasan”, –dedi.
Bahadur əlavə heç nə deməyib, qapını arxasınca örtdü…
Kənd yerində xəbər tez yayılır. Bir saat sonra bütün kənd bilirdi ki, Bahadur uşaqlarını qoyub, bir pencəyinən evdən çıxıb.
Kənd mağazasının qarşısında papaq atsan, yerə düşməzdi, Bahadurun hərəkətini müzakirə edirdilər. Hərə öz fikrində israrlı idi. Kimi deyirdi: “Vallah, düz eləməyib! Özü yetimçiliyi görmüşdü, gərək uşaqlarını da başsız qoymayaydı”. Digəri söyləyirdi: “Özü bir qarnı ac, bir qarnı tox böyümüşdü, uşaqlarına yetərincə mal-dövlət qoysa da, gərək belə etməyəydi!”. Başqa biri: “ Necə olsa da kişi gərək nəfsinin yox, əqlinin arxasınca getsin”, –deyirdi. Daha ətraflı »

Sadiq Tağızadə 1992-ci ildə Tərtərdə anadan olub. Şəhər 6 saylı tam orta məktəbini bitirib. Hazırda rayonumuzdakı qaz istismarı idarəsində nəzarətçi-çilingər işləyir.
Sadiq hələ məktəb illərindən poeziyaya maraq göstərib. Elə ilk şeirlərini də o zamanlar yazıb. Onun “Çinar” adlı şeiri bizim “Yeni Tərtər” qəzetində çap olunub.
Sadiq Tağızadənin yaradıcılığından daha bir nümunəni oxucularımıza təqdim edirik.

Ədilzadə Vüsal Valeh oğlu 2003-cü ildə Tərtər şəhərində anadan olub. Səhləbad kənd tam orta məktəbinin 9-cu sinif şagirdidir.
Vüsal poeziya həvəskarıdır.
Onun “Mübariz” şeiri Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Mübariz İbrahimova həsr edilib.
Hiss olunur ki, Vüsal Ədilzadə duyğularını poetik bir dillə ifadə edə bilər. Bunun üçün çox çalışmalı, mütaliə etməli, klassik və müasir azman şairlərimizin yaradıcılıqlarını mükəmməl öyrənməlidir.
Biz Vüsala uğurlar diləyirik!

“Yeni Tərtər” Daha ətraflı »