İllər öncə möcüzəli bir bağ varıydı. Bir zamanlar bu bağın ağaclarına, güllərinə hər kəs həsəd aparardı, onun meyvələrindən, güllərindən dərmək arzusunda olanlar da çoxuydu. Lakin, bağın sahibinə olan hörmətdən dolayı bir nəfər belə ordakı rəngarəngliyə əl uzatmaz, o gözəlliyə toxunmaq, xələl gətirmək fikrinə düşməzdi. Bəzən bağ sahibinin qayğısını, qulluğunu ilahi qüvvə ilə əlaqələndirirdilər.
Günlərin birində bağ sahibi qəfləti ağır xəstələndi. Çox təbiblərə müraciət edildi, lakin əncam olmadı ki, olmadı. Bu xəstəlik onun gündən-günə möcüzəli, hamının həsəd apardığı bağdan ayrı düşməsinə səbəb oldu. O, bağın gələcəyini düşünə-düşünə günlərin birində əbədi olaraq, gözlərini yumdu və möcüzəli bağdan bir daha xəbəri olmadı… Daha ətraflı »

Payız hamıdan qabaq qəbiristanlığı “ziyarət etmişdi”–otlar qurumuş, kolkoslar və ağaclar sarı həsrətə bürünmüşdü. Hər tərəf, hər yan yuxalıb kövrəlmişdi, sanki təbiətin özü də qəbiristanlıqda səssiz-səmirsiz ağlayırdı.
Qəbiristanlığa gedən yol şırım kimi payızın içindən keçirdi, elə bil yol da nigarançılıq çəkirdi–gəlib-gedəni yox idi. Bu yol hara getdiyini və hardan gəldiyini özü də bilmirdi. Bir az da insan ömrünə bənzəyirdi bu yol–sonu harda bitəcək, kim bilər ki?
Mahirə xanım Kamranın maşını ilə üzü dağlara sarı çözələnib gedən narahat daşlı-kəsəkli, çala-çökək bir yolla Qasım Qırxqızlının uyuduğu qəbiristlanlığa tərəf gedirdilər. Daha ətraflı »

Bəxtiyar Vahabzadə YAVAŞ-YAVAŞ Ömrün payız fəsli sıxdı əlimi, Yoxsa qocalıram mən yavaş-yavaş Payızda yarpağa xal düşən kimi Düşür saçlarıma dən yavaş-yavaş.   Ağaclar soyunur, yer xəzəllənir, Fikir dumanlanır, gözlər zillənir, Güllərin üstünə enən tək enir Mənim gözlərimə çən yavaş-yavaş.

Soyuyur havalar, soyuyur bütün, Qısalır, qısalır günlər günbəgün. Axı, yaxınlaşır qürubu ömrün, Əyilir dağlardan gün yavaş-yavaş.   Saralır get-gedə çöl, çəmən, çayır, Könül hər saatı ömürdən sayır. Bir səs qulağıma hey pıçıldayır: “Bəxtiyar, göylərdən en yavaş-yavaş!”.

Daha ətraflı »

Daha ətraflı »

Müasir Azərbaycan ədəbi dili mükəmməl, sabit normalara malikdir və bu, dilin dəyişməzliyindən irəli gəlir. Həmin normalar müəyyən tarixi təkamülün nəticəsidir. Bu normal dialekt və şivələrdəki, xalq danışıq dilindəki qeyri-mükəmməl və qeyri-sabit normalardan fərqlənir. Dilin daxili quruluşunu onun fonetikası, leksikası və qrammatikası təşkil edir. Buna uyğun olaraq ədəbi dilin aşağıdakı normaları meydana çıxır.
1. Fonetik norma.
2. Leksik (leksik-semantik) norma.
3. Qrammatik (morfoloji və sintaktik) norma.
Orfoepik və orfoqrafik normalar dilimizin fonetik və qrammatik normaları əsasında yaranır. Ümumxalq dilində söz müxtəlif variantlarda işlənsə də, ədəbi dildə ancaq bir variantda tələffüz olunur və yazılır. Daha ətraflı »

Hər bir millətin varlığının mühüm amillərindən biri olan ana dili onun qürur mənbəyidir.
Azərbaycan xalqı zaman-zaman represiyalara məruz qalsa da öz ana dilini qoruyub saxlamışdır: Xalqın alov dilli şairi Xəlil Rza Ulutürk böyük qürur hissi ilə söyləyib.
Yaddan çıxmaz ana dilim,
Doğransam da dilim-dilim…
Bəli, bu işdə bədii söz ustalarının, ədəbiyyatımızın korifeylərinin əvəzsiz xidmətləri vardır. Onlar ümumxalq dilinə həmişə fəal münasibət bəsləmiş, onun zənginləşməsi və hərtərəfli inkişafı üçün böyük fədakarlıqlar göstərmişlər.
Dilimiz milli sərvətimizdir. Bu gün bizim tədris proqramında dilimizi tam şəkildə ifadə etmək, öyrətmək üçün geniş imkanlar var. Ancaq dili yalnız proqram çərçivəsində tədris etməklə kifayətlənmək olmaz. Ana dilimizi tədris edən müəllim əlisilahlı əsgər kimi onun keşiyini çəkməli və dilimizi sevdirməyi bacarmalıdır. Daha ətraflı »

Bu günlərdə həmyerlimiz Talıb Həsənoğlunun (Məmmədlinin) “Dünya, məni əyləndirmə, düşündür” adlı ilk şeirlər kitabı çapdan çıxıb. Bu topluda şairin müxtəlif illərdə yazdığı poetik nümunələr cəmlənib.
Kitabın redaktoru İdrak Rəhimoğludur. Məcmu “Gənclik” nəşriyyatında çap olunub.
Kitaba yazdığım ön söz əvəzinin “Yeni Tərtər” qəzetində dərc olunmasını Talıb Həsənoğlunun bir təbrik kimi qəbul edəcəyinə inanıram.

ŞAİR BELƏ OLAR

Aqillər Həzrəti Sözə elə zirvə ucalığında hörmətlə, ehtiyatla və həssaslıqla yanaşıblar ki, onun dəyərinə, saflığına və müqəddəsliyinə xələl gəlməsin. Sözün qüdrətinə bax ki, Tanrı “Ol!” deməklə kullü kainat bərqərar olub. Yəni Həzrəti Söz Tanrıdan sonra ikincidir, bütün varlığın fövqündə dayanır. Sözə səcdə etmək gərəkdir ki, səni hər yerdə hörmətə-izzətə mindirsin.
İndiki dövrdə adamları peşəsinə görə bir neçə qismə bölürlər: “iş adamı”, “vəzifə adamı”, “din adamı”, “küçə adamı”, “bazar adamı”… və nəhayət, “söz adamı”. Daha ətraflı »

Mənə hədiyyə etdiyiniz “Ölümsüz ömürlər” adı altıncı kitabınızı oxudum. Müəllif sözünüz məni kövrəltdi.
Ulu Tanrı hərəyə bir ömür payı verir. Bu az zaman kəsiyində hər kəs ona bəxş olunan əmanət ömrü bir cürə yaşayır. Siz 82 il yaşadığınız ömrü vicdanla, şərəflə yaşamısınız. Həmişə alnıaçıq, şax gəzmisiniz. Çünki uzun müddət müxtəlif vəzifələrdə işləsəniz də, heç vaxt haqqı nahaqqa verməmisiniz, halal adamsınız.
Aramızda yaş fərqi çox olsa da, hələ lap məktəb illərindən-1980-ci illərdən Sizinlə səmimi münasibətimiz olub. Özünüzə, qələminizə, yaradıcılığınıza böyük hörmətim var. Bu gün də dostuq, çünki yaradıcı insanlar bir-birlərini daha yaxşı başa düşürlər.
“Qızıl qələm” mükafatçısı, “Şərəf” nişanı ordenli, jurnalist adını hər şeydən uca tutan Qədir Allahverdiyev! Daha ətraflı »

Həmyerlimiz Arif Əzizbəylinin ikinci şeirlər kitabı–“Qəlbimdə dünyanın dərdi gecələr” çapdan çıxıb.
Kitabda toplanmış şeirlərin əsas qayəsini Vətən və vətəndaşlıq mövqeyi, təbiətə vurğunluq və eşqin müqəddəsliyi təşkil edir.
Kitabın ön sözü əvəzinə müəllifin yazdığı fikirlərin bir hissəsini oxuculara çatdırmaqla ümumi fikir yaradacağımızı düşündük.

Müəllifdən
Məni bir mən bilirəm, bir də Yaradan, mənə bir mən lazımam, bir də anlayan.
Mövlana Cəlaləddin Rumlu
Əziz oxucu, əgər səndə Vətənə və vətəndaşı olduğun dövlətə xəyanət, uşaq qatillərinə rəğbət varsa, vəzifə üçün, mövqe üçün, qarnın üçün çörəyini yediyin, suyu ilə, havası ilə bəsləndiyin millətə xəyanət etməyə hazırsansa, bu kitabı oxuyub vaxtını havayı keçirmə…
Daha ətraflı »

Azərbaycan dili türk dilləri ailəsinin oğuz qrupuna daxil olan qədim və zəngin bir dildir. Eramızdan əvvəl I minillikdə meydana gəlmiş və eramızın I minilliyində bir dil kimi formalaşmış, XVI əsrdə Şah İsmayıl Xətainin hökmdarlığı dövründə dövlət səviyyəsinə çatmış və dövlət dili elan edilmişdi. Dilimiz neçə əsr bundan əvvəl indiki kimi səlis və rəvan deyildi. Bu gün isə Azərbaycan dili kamil quruluşa, zəngin söz ehtiyatına, geniş ifadə imkanlarına, mükəmməl əlifbaya, yüksək səviyyəli yazı normalarına malik bir dildir. Müstəqillik qazanandan bəri Azərbaycan dili dünya dilləri səviyyəsinə qədər yüksəlib, yüksək tribunalardan səslənən bir dil olub, dövlətlərlə sazişlər bu dildə imzalanır, əsrin müqavilələri bu dildə bağlanır. Bu gün Azərbaycan dili siyasi müzakirələr, mədəni yığıncaqlar, elmi simpoziumlar dilidir. Daha ətraflı »