ACILI-ŞİRİNLİ XATİRƏLƏR
Mən Tərtər–Bərdə–Ağdam–Əsgəran–Xankəndi–Şuşa–Turşsu–Laçın–Gorus–Sisian–Söylən (Əzizbəyov, indi Vayk) yoluyla o qədər gedib-gəlmişdim ki, hər döngəsinə, enişinə-yoxuşuna, hətta hər çalasına belə bələd idim. Bu tərəfdən isə Tərtər–Ağdərə–Kəlbəcər–İstisu–Səfonun İstisuyu (indiki Cermuk) və yenə Söylən yolları da mənim yaddaşıma köçmüşdü. Bizim Dərələyəz mahalına digər yollar da vardı–Tərtər–Goranboy–Gəncə–Qazax–Dilican–İcevan–Sevan–İrəvan… və… Söylən. Naxçıvandan isə Keşişkəndə, sonra bizim rayona yol vardı. Naxçıvan–Sisian yolu da işləyirdi. Bu yollar həmişə məni indi həsrət qaldığım bir yurda–Dərələyəz mahalına, aparırdı… Bu yerin hər cığırı, hər bulağı, hər meşəsi, hər gülü, hər çiçəyi gözlərimə köçmüşdü. (Gözlərim məndən vəfalı oldu–neçə illərdi özündə saxlayır o dağları, o dərələri, o biçənəkləri, o sıldırımları. Tez-tez özündə əks etdirir, elə bil dünən idi. Payızının, qışının, baharının, yayının rənglərinə qədər öz göz yaddaşında qoruyub saxlayır). Dünyanın nə qədər gözəlliyi var, cəm olmuşdu o cənnət diyarda. Hara tərpənirdin, saflıq, halallıq, ruzi-bərəkət çıxırdı qarşına. Hər şey Allahın yaratdığı kimiydi, yəni təbiiydi–göy-göyərtisi də, ağartısı da, balı da, cır alması, armudu da, havası da, suyu da, torpağı da, bir sözlə, bütün nemətləri təbiətin özü kimiydi. İnsanları da belə idi, haram tanımazdılar, qonşunun həyətinə daş atmazdılar, riyakarlıq nədir, bilməzdilər, sadə və səmimi idilər, yəni Allahın yaratdığı kimiydilər. Kirə, yalana, böhtana, mərdiməzarlığa bulaşmamışdılar, paxıllıqdan uzağıydılar.
“Qaqa Hüseyn” vardı. İnsanların və heyvanların sınmış, oxalanmış sümüklərini əlləri ilə elə bitişdirərdi ki, müasir dövrün heç bir avadanlığı, heç bir alimi onun kimi zərgər dəqiqliyi ilə bu sümükləri öz yerinə bərpa edə bilməzdi. 100-lərlə arı ailəsi, bir o qədər də mal-qara saxlayırdı. Xan kefində dolanırdı. Bütün rayonlardan, həmçinin İrəvandan gəlib, ondan bal alardılar, çünki onun balı təmiz idi və dağın gül-çiçəyindən çəkilmişdi, qatqarı olmazdı.
Abbas vardı–Babayev Abbas. Xeyli müddət sovxozda briqadir işlədi. Bir az köntöy adam idi. Sözü üzə deyərdi. Ürəyi çox təmiz və yumşaqdı. Qardaşı Surxay İrəvanda mehmanxananın pəncərəsindən yıxılıb, dünyasını dəyişəndən sonra Abbas da dəyişdi. (Sonra söz-söhbət gəzdi ki, ermənilər Surxayı qəsdən öldürüblər).
Abbas briqadir işləyən vaxtlar həmişə məni nəzərə alırdı. Yaşça məndən böyük olsa da, toy qardaşlığı idik. Səmimiyyəti onun kimi insanlardan öyrənirdik.
Həsən vardı–Hacıbabanın oğlu, Məmmədov. Xəzinədar işləyirdi. Yaşca məndən böyük idi. Daha ətraflı »
Yeni ismarıclar