Bu günlərdə Tərtər Rayon Mərkəzi Xəstəxanasında “Xəzər” televiziya kanalının və “Azərcell” Şirkətinin birgə təşkilatçılığı ilə tanınmış həkimlər tərəfindən vətəndaşların ödənişsiz tibbi müayinəsi keçirilib.
“Xəzər” televiziya kanalının aparıcısı Xoşqədəm Hidayətqızının rəhbərliyi ilə Tərtər rayonuna səfər edən ginekoloq Aytən Səfərova, oftalmoloq Cahid Şahbazov, uroloq Bəxtiyar Hüseynov, üz-çənə cərrahı Sənan Xankişiyev səhər saatlarından müraciət edən şəxslərin tibbi müayinəsinə başlayıblar. Hümanitar aksiyadan 1000-ə yaxın rayon sakini yararlanıb.
Tibbi müayinədən keçən sakinlər cəbhə bölgəsində yaşayan insanlara göstərilən diqqət və qayğıya görə respublika Prezidenti İlham Əliyevə və humanitar aksiyanın təşkilatçılarına öz minnətdarlıqlarını bildiriblər.

QURUCULUQ DAVAM EDİR

Prezident İlham Əliyevin Tərtərə hər səfəri rayonun sosial-iqtisadi yüksəlişinə, əhalinin həyat şəraitinin daha da yaxşılaşmasına əhəmiyyətli təsir göstərmiş, sakinlərdə sabaha inamı artırmışdır.
“Azərbaycan Respublikası regionlarının 2014-2018-ci illərdə sosial-iqtisadi inkişafı Dövlət Proqramı”nın uğurlu icrası sayəsində Tərtər rayonu əsaslı şəkildə dəyişərək abad diyara çevrilmişdir. Rayonun Qazyan, Borsunlu, Qaradağlı, Hüsənli, Şıxarx kənd 2 və 6 saylı şəhər tam orta, Qazyan, Rəcəbli kənd ümumi orta məktəb binaları əsaslı təmir olunmuş, Poladlı, Şıxarx və Bayandur kəndlərində “Modul” tipli məktəb binaları istifadəyə verilmişdir. Qapanlı kəndində yeni həkim məntəqəsi tikilmiş, rayon mərkəzi və Bəyimsarov kənd xəstəxanaları əsaslı təmir olunmuşdur.
Tarix-diyarşünaslıq muzeyi, Uşaq-gənclər şahmat məktəbi, YAP rayon təşkilatının binaları, şəhərin Nizami və Elman Səfərov küçələrində hər biri 100 yerlik, Şıxarx qəsəbəsində 280 yerlik müasir tipli körpələr evi-uşaq bağçası, Dövlət Aqrar İnkişaf Mərkəzi, xalça istehsalı emalatxanası, regional qaz istismarı, elektrik şəbəkəsinin, statistika idarəsinin inzibati binası da bu illərdə inşa edilmişdir.
Bunlardan əlavə, Tərtər şəhərində 112 ictimai yaşayış binasının dam örtüyü, fasad və giriş hissəsi əsaslı təmir olunmuş, həyətlərdə abadlıq və quruculuq işləri aparılmış, 48 min kvadratmetrdən çox asfalt örtük salınmışdır. Torpaqlarımızın azadlığı uğrunda döyüşlərdə həlak olmuş Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Vəzir Orucovun, Azərbaycan Bayrağı ordenli Mehrac Mahmudovun, Ədalət Paşayevin, İlqar Həsənovun və Aprel döyüşlərində igidlik göstərmiş Nicat İsgəndərovun adlarına verilmiş küçələrdə barelyefləri vurulmuşdur. Daha ətraflı »

İqtisadi cəhətdən gəlirli sahə olan baramaçılıq uğurla inkişaf edir. Bu məqsədlə baramaçılıqla məşğul olmaq istəyən vətəndaşlarla müqavilələr bağlanıb. Ümumilikdə 160 nəfərdən çox şəxsə 500 qutu ipəkqurdu paylanıb.
Yüksək məhsul əldə olunması üçün bu sahəyə mütəxəssislər cəlb olunaraq, kümçülərə lazımi məsləhətlər verilir. Aqrar Universitetin müəllimlərinin rayonun kümçüləri ilə görüşü təşkil olunur. Barama məhsulunun istehsalı ilə əlaqədar qərargah yaradılıb, xüsusi nəzarət qrupları təşkil olunub. Bu gəlirli sahənin inkişafını, baramaqurdunun saxlanılmasını, bəslənilməsini əks etdirən kinofilmlər göstərilir, xüsusi bukletlər paylanaraq kümçülər məlumatlandırılır. Mütəxəssislərin məsləhəti öz müsbət nəticəsini göstərir. Rayonumuzun kümçüləri yüksək məhsuldarlıq əldə etmək üçün mütəxəssislərin məsləhətinə dəqiqliklə əməl edirlər. İnanırlar ki, bu il ən azı 20 tondan çox barama təhvil veriləcək.

Tərtər Dövlət Aqrar
İnkişaf Mərkəzi

İKİ QARDAŞ–ZÜLFÜQAR VƏ ETİBAR QASIMOVLAR

Şəhidlərimizi unutmamaq, onları hər an yad etmək bizim vətəndaşlıq borcumuzdur. Çünki onlar Vətənimiz və onun vətəndaşları üçün canlarından keçiblər. Torpaqlarımızın toxunulmazlığı uğrunda erməni mənfurlarına qarşı mübarizədə canından-qanından keçən şəhid oğullarımızdan biri də Qasımov Zülfüqar Vahid oğludur.
Qarağacı İnzibati Ərazi Dairəsinin Qaradağlı kəndində yaşayan Vahid Qasımovun ailəsində 11 uşaq böyüyürdü. Zülfüqar oğlanların dördüncüsü idi. O, 1972-ci ilin oktyabr ayının 30-da doğulmuşdu. Uşaqlığı böyüyüb boya-başa çatdığı kənddə keçmişdi. Vətənə borcunu ödəmək üçün hərbi xidmətə çağrılmışdı. O zamankı Sovet Ordusu sıralarında, Leninqrad şəhərində əsgəri xidmət keçmişdi. O, orduya doğulduğu Qaradağlı kəndindən deyil, Şuşa şəhər hərbi komisarlığından çağrılmışdı. Çünki Zülfüqar həmin illərdə Şuşa Kənd Təsərrüfatı Texnikumunda təhsil alırdı. 1990-92-ci illər idi.
Məlumdur ki, 1990-cı illərin əvvəli ölkəmizi qanlı olaylar, iğtişaşlar, hərc-mərclik, çəkişmələr bürümüşdü. Hər şeydən öncə xain qonşularımızın torpaqlarımıza göz dikməsi və ərazilərimizi qırğınlar hesabına zəpt etməsi xalqın haqlı hiddətinə səbəb olmuşdu. Zülfüqar Qasımov 1993-cü il sentyabr ayının 15-dən Milli Ordu sıralarında Füzuli, Qubadlı və Beyləqan rayonları istiqamətində gedən döyüşlərdə mərdliklə mübarizə aparıb.
Onun kiçik qardaşı Natiq də eyni hərbi hissədə əsgəri xidmətdə idi.
1994-cü il martın 5-i Zülfüqarın son döyüş günü kimi doğmalarının, onu sevənlərin yaddaşında qalıb. Füzuli rayonunun Veysəlli kəndi uğrunda qanlı döyüşlər gedirdi. Xeyli itkilərimiz olmuşdu. Şəhidlərimizin meyitləri döyüş gedən ərazidə qalmışdı. Onları həmin ərazidən çıxarmaq üçün tapşırıq verilmişdi. Gənc leytenant Zülfüqar irəlidə gedirdi. O həmişə hərbiçi yoldaşlarına və valideynlərinə böyük inamla söyləyirdi: “Mən sağ qalacam, ölməyəcəm, narahat olmayın”. Lakin düşmən gülləsi bu cəsur döyüşçünün gənc ömrünü param-parça etdi. Verdiyi sözə əməl edə bilmədi. Bu qanlı savaşda şəhid oldu, əbədi olaraq Vətənin qəhrəman oğullarından birinə çevrildi. Doğulduğu torpaqda dəfn olundu.
Xeyli illər ötməsinə baxmayaraq, Zülfüqar unudulmur, yaddan çıxmır.
Zülfüqarın qardaşı Etibar Qasımovun şəxsi vəsaiti və rayon rəhbərliyinin köməkliyi ilə Qapanlı kəndində 12 nəfər şəhidin adı əbədiləşdirilərək abidə kompleksi yaradılıb. Şəhid Zülfüqar Qasımov yola saldığımız 2018-ci ildə Azərbaycan Qarabağ Müharibəsi Əlilləri, Veteranları və Şəhid Ailələri İctimai Birliyinin İdarə Heyəti tərəfindən ölümündən sonra “Vətən naminə” və “Milli Ordu-100” medalları ilə təltif olunub.
Şəhid Zülfüqar Qasımov nəinki doğmalarının, həm də doğulub boya-başa çatdığı kəndin sakinlərinin qürur yeridir. Daha ətraflı »

DOĞMA YURDU YENİDƏN GÖRƏCƏKLƏR

Məmmədov Tağı Allahverdi oğlu 2-ci qrup Qarabağ müharibəsi əlilidir. Qarabağ müharibəsi Veteranları, Əlilləri və Şəhid Ailələri İctimai Birliyinin üzvüdür. Onunla söhbətimiz zamanı özü haqqında və keçdiyi döyüş yolundan danışdı. Bildirdi ki, əslən Kəlbəcər rayonunun Ağdaban kəndindəndir. 1981-ci ildə ailəsi ilə birlikdə Ağdərə rayonuna köçüb. Natamam orta məktəbi orada bitirdikdən sonra Tərtər rayonundakı 96 №-li texniki peşə məktəbində traktorçu-maşinist peşəsinə yiyələnib. Peşə məktəbində təhsil aldığı zaman 1988-ci ildə Bəyimsarov kəndinə köçüblər. O zamandan burada yaşayıb və işləyib.
1992-ci ilin avqust ayının 20-də Tərtər hərbi komissarlığından ordu sıralarına çağrılıb. Vətənin dar günü olduğundan döyüşə qatılıb. Minaatan bölməsində xidmət edib. Ağdərə ətrafı kəndlərin işğalçılardan təmizlənməsində mənfur ermənilərə qarşı döyüşüb. Döyüş yolu Marquşevan, Sərsəng Su Anbarı, Drombon, Çıldıran və Ağdərə rayonunun digər kəndlərindən keçib. Bir neçə dəfə yaralanıb, hospitalda müalicə alıb, sağaldıqdan sonra yenidən döyüşlərə qatılıb. Sonuncu dəfə aldığı yara daha ağır olub. O zaman əsgər yoldaşını qoruyarkən qəlpə onun kürəyini dağıdıb. Daha ətraflı »

Abdullayev Elçin Tapdıq oğlu 2-ci qrup Qarabağ müharibəsi əlilidir. O, Tərtər şəhər sakinidir. Orta təhsilini 5 saylı tam orta məktəbdə bitirdikdən sonra 96 nömrəli texniki peşə məktəbində traktorçu-maşinist ixtisasına yiyələnib. Hərbi xidmətini Rusiyada keçib.
Qarabağ savaşı başlayanda rayonumuzun elektromexanika zavodunda işləyirdi. Azərbaycanın bütün oğulları kimi Elçin də Vətənin müdafiəsinə qoşuldu. “Tərtər Özünümüdafiə Batalyonu”na yazıldı. Ağdərə ətrafı döyüşlərdə vuruşurdu. Erməni qəsbkarlarına sonsuz nifrəti gündən-günə onun qəzəbini artırırdı. Döyüşlər zamanı 2 dəfə yaralanıb. Müalicə aldıqdan sonra yenidən batalyona qayıdaraq döyüşünü davam etdirib. Üçüncü dəfə isə çox ağır vəziyyətdə yaralandı. Qızılqaya ətrafında döyüşdə kürəyindən qəlpə yarası alıb, güclü qantuziya keçirib. Xeyli vaxt hospitalda yatmalı olub. Bakı şəhərində müalicə alıb.
Hazırda Qarabağ müharibəsi əlillərinə göstərilən dövlət qayğısından danışaraq bildirdi ki, bizim ölkəmizdə dövlət öz şəhidinə, veteranına, əlilinə dəyər verib, qiymətləndirir. Mənə də ölkə Prezidentinin qayğısı ilə ev tikilib.
Əlilliyə görə təqaüd alıram. Son zamanlarda cənab İlham Əliyevin sərancamı ilə əlillərin təqaüdü xeyli artırılıb. Bütün bunlar bizə göstərilən qayğının parlaq nümunəsidir. Daha ətraflı »

VƏTƏN HƏSRƏTİNƏ SON QOYULACAQ

Azərbaycanın Laçın rayonunun Ermənistan Silahlı Qüvvələri tərəfindən işğal olunmasından 27 il keçir.
İşğal nəticəsində Laçında 1 şəhər, 1 qəsəbə, 120 kənd düşmən əlinə keçib, 264 nəfər şəhid olub, 65 nəfər girov götürülüb, 103 nəfər əlil olub. Rayon üzrə 1 yaşdan 16 yaşadək 24374 uşaqdan 18-i şəhid, 225 nəfəri əlil olub, 31-i hər iki valideynini itirib, 64 min nəfər məcburi köçkünə çevrilib. Rayon ərazisindəki 133 iri və orta müəssisə, 20 tibb müəssisəsi, 217 mədəniyyət ocağı, 40-dək mədəni və tarixi abidə, onlarla təhsil müəssisəsi hazırda işğal altındadır.
İşğal nəticəsində 1835 kvadrat kilometr ərazisi olan Laçın rayonundakı bir sıra tarixi-mədəniyyət abidələri düşmən tərəfindən talan edilib və ya erməniləşdirilib. Əhəmiyyətli geostrateji mövqeyə malik olan Laçının işğalı Azərbaycan iqtisadiyyatına ciddi ziyan vurub. Düşmən rayonun yüngül sənaye mərkəzlərini, kənd təsərrüfatı sahələrini yararsız hala salıb.
Müsahibim Laçın rayonundan məcburi köçkün olan vətəndaşlarından biri Budaqov Fazil Xanlar oğludur. Fazil müəllim dağlar oğlu kimi qürurlu, mərd görkəmə malik olsa da, yaz buludu kimi dolub. Onunla söhbətim zamanı Vətən həsrəti ilə yanıb-yaxılan, doğma Laçının torpağı-daşı üçün şama çevrilərək şölələnib əriyən bir insanla üz-üzə dayandığımı hiss etdim. Hər sualdan qəhərlənib, fikrini kövrələrək bildirirdi Fazil müəllim.
Dedi ki, 1973-cü il iyun ayının 27-də Budaqdərə kəndində doğulub. Qaçqın düşən zaman 22 yaşı varıydı. Bakı şəhərində Plan-Uçot Texnikumunda tələbə idi. Bütün Laçınlı gənclər kimi o da vətəninin dar günündə el-obasının hay-harayına çatmaq fikri ilə kəndə gəlmişdi. Ermənilərin xəyanətkar, mənfur niyyətlərinin həyata keçirilməsinə mane olmaq istəyən kənd sakinləri o gecənin dəhşətini yaşamağa məcbur qaldılar. Bütün laçınlılar kimi 22 yaşlı Fazilin ailəsi də mayın 18-də doğma ocaqlarını qoyub çıxdılar. Ağcabədi rayonunun Taxtakörpü qışlağına gəldilər. Lakin orda da çox qala bilməyib, Tərtərə üz tutdular. 1992-ci ilin avqust ayından Şıxarx qəsəbəsində məskunlaşdılar. Burdan dağlara yol daha yaxındır,–dedilər. Elə həmin il atası Xanlar Köçəri oğlu 60 yaşında dünyasını dəyişdi və Tərtərdə torpağa tapşırıldı. Daha ətraflı »

İKİNCİ ÖMÜR

(HEKAYƏ)

Bahadur fikirləşib götür-qoy edir, ancaq qəti bir qərara gələ bilmirdi. Anasının sağlığında bir-təhər dözürdü, xətrinə dəyməmək üçün ürəyindən keçənləri büruzə vermirdi. Yoxsulluqla, təkbaşına böyütmüşdü anası onu. Bahadurun beş yaşı olanda atasını meşədə odun qıran zaman ağac vurmuşdu. Bir ildən artıq idi ki, anası da rəhmətə getmişdi. İndi ondan soruşan yox idi ki, niyə bikefsən? O da heç kimə əhvalını bildirmirdi. İki oğlu var idi. Həyat yoldaşı Müşgünazı anası bəyənib almışdı ona. O vaxt başqa-sını sevdiyini, keçmiş məktəb yoldaşı Qəmərlə əhdpeyman bağladıqlarını anasına deyə bilməmişdi. “Məni ürəyinin yağı ilə böyüdüb, qoy necə bilir elə də eləsin”–demişdi. Ancaq insaf naminə desək Müşgünaz Qəmərdən gözəl idi. Boy-buxunu, yerişi-duruşu kəndin çox oğlanlarına ah çəkdirirdi. Neyniyəsən ki, Bahadur Müşgünazı yox, Qəməri sevirdi.
Çox tərəddüddən sonra nə anasına olan sevgisi, nə yeddi illik ailə həyatı, nə oğlanlarının gələcəyi, nə də anası ilə birlikdə min bir əziyyət bahasına tikdirdikləri ev-eşik onun yolunu kəsə bilmədi. Günlərin birində ürəyindən keçənləri Müşgünaza danışdı. Müşgünaz heç başını da qaldırmadan: “Elə et ki, nə vaxtsa peşiman olmayasan”, –dedi.
Bahadur əlavə heç nə deməyib, qapını arxasınca örtdü…
Kənd yerində xəbər tez yayılır. Bir saat sonra bütün kənd bilirdi ki, Bahadur uşaqlarını qoyub, bir pencəyinən evdən çıxıb.
Kənd mağazasının qarşısında papaq atsan, yerə düşməzdi, Bahadurun hərəkətini müzakirə edirdilər. Hərə öz fikrində israrlı idi. Kimi deyirdi: “Vallah, düz eləməyib! Özü yetimçiliyi görmüşdü, gərək uşaqlarını da başsız qoymayaydı”. Digəri söyləyirdi: “Özü bir qarnı ac, bir qarnı tox böyümüşdü, uşaqlarına yetərincə mal-dövlət qoysa da, gərək belə etməyəydi!”. Başqa biri: “ Necə olsa da kişi gərək nəfsinin yox, əqlinin arxasınca getsin”, –deyirdi. Daha ətraflı »