MƏDƏNİYYƏTİN MƏDƏNİYYƏTSİZ VƏZİYYƏTİ
(Felyeton)
“Bala Kirpi” geyinib-keçindi, fotoaparatını boynundan asdı, qələmini əlinə götürdü və üz tutdu kəndlərdəki mədəniyyət obyektlərinə tərəf. İstəyirdi ki, öyrənsin görək mədəniyyətimizlə məşğul olan adamlar neyləyirlər, nə iş görürlər, oralarda vəziyyət necədir?
O, hər yanı gəzdi. Bəzi kəndlərdəki mədəniyyət yerlərinin mədəniyyətsiz vəziyyətini görəndə yazığı ağlamaq tutdu, göz yaşlarını saxlaya bilmədi, oturub zırın-zırın ağladı. Neyləyəydi bu bədbəxt?! Ağlamalı şeyə ağlayarlar da. Doyunca ağlayıb toxtayandan sonra öz-özünə fikirləşdi: Nə yaxşı bu kitabxanaların fəaliyyətini dövlət başçısı dayandırdı. “Bu mədəniyyət deyilən şoğərib ki, var ha, hər şey ondan başlayır: səviyyə də, qanacaq da, tərbiyə də, tərbiyəsizlik də. Bir sözlə, adamlıq deyilən bir şey varsa, onun da mayasında mədəniyyət durur. Millətin millət kimi tanınmasında da bu mədəniyyət deyilən nəsnəni qoyurlar ortalığa, əgər ondan səndə yoxdursa, çəkil dur qıraqda, qağa, səni heç kim vecinə almayacaq. Mədəniyyəti çatışmayan insana, uzaq olsun, elə ayama qoyurlar ki, bu adı dilə gətirməyə də utanırsan.
Mədəniyyətsiz tayfa, mədəniyyətsiz adam kimi mədəniyyətsiz kənd, mədəniyyətsiz şəhər də olur. Bu kəlmələri eşitmişik. Amma mədəniyyətsiz mədəniyyət anlayışına mən ömrüm boyu rast gəlməmişdim, bunu da gözlərimlə gördüm.
Bir neçə il əvvəl rayonumuzda mədəniyyət və turizm şöbəsi deyilən bir idarənin adı vardı. Həm rayon mərkəzində, həm də digər yaşayış məntəqələrində onun klubları, kitabxanaları, mədəniyyət evləri əhaliyə gecə-gündüz mədəni xidmətdə bulunurdular–kitab oxudurdular, tamaşalar göstərirdilər, pulsuz konsertlər verirdilər, görüşlər keçirirdilər, bir sözlə, Daha ətraflı »
Yeni ismarıclar